อยากขอความคิดเห็นในการแก้ปัญหา
ขอเกริ่นก่อนนิดนึง
เรามีธุรกิจเป็นของตัวเอง พอมีพอใช้ เงินเหลือเก็บ 2-3 แสนบาท
อยากซื้ออะไรก็ซื้อได้ อยากไปเที่ยวไหนก็มีเงินไป
ใช้ชีวิตแบบสบายๆ ไม่ลำบาก ธุรกิจไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมาย แต่ไม่ได้อยู่แบบอัตคัตแบบตอนนี้
เนื่องด้วยที่บ้านเรามีธุรกิจอยู่แล้ว ซึ่งเป็นธุรกิจไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมาย พ่อกับแม่ ท่านอายุเยอะขึ้นเรื่อยๆ ท่านเลยบอกให้เรามาอยู่ที่ร้าน ทำงาน เพื่อสานต่อธุรกิจที่พ่อแม่ทำไว้ ด้วยความเป็นลุก เราเลยตัดสินใจปิดร้านธุรกิจของเรา เพื่อมาช่วยที่บ้าน
ปีแรก เราได้รับเงินเดือนแค่ 5 พัน ซึ่งถามว่าน้อยหรือไม่ มันน้อยมากสำหรับจบปริญญาตรี แต่เราคิดแค่ว่า เรามาช่วยพ่อแม่ เราเป็นลุก
ณ ตอนนั้นยังพอมีเงินเก็บอยู่ราวๆ2-3แสนบาท จากการทำธุรกิจของตัวเอง อยู่ไปปีที่2 พ่อกับแม่ ขึ้นเงินเดือนให้เดือนละ 1 หมื่นบาท
ขอชี้แจงรายละเอียดนิดนึงนะ
เราได้รับเงินเป็น2 งวด คือ ครึ่งเดือนรับ 5,000 และไปรับอีก 5,000บาท ตอนสิ้นเดือนอีกที
จำนวนเงิน 10,000 บาทนี้ เราเก็บ5,000 ไว้จ่ายบัตรเครดิตของเรา ซึ่งอันนี้ไม่ทีปัญหาอยู่แล้วเพราะเราคำนวณมา
สรปุเราจะมีเงินใช้แค่5พัน เราไม่สามารถเบิกค่าน้ำมัน หรือค่าใดใดได้
เราใช้จ่ายทุกอย่างด้วยตัวเอง ทุกอย่างที่ซื้อ คือ เงินเดือนที่เราได้รับ ค่าหมอไปหาหลักพัน เราก็จ่าย เวลาเราไปเที่ยว เราใช้จ่ายด้วยเงินเดือนที่ให้มา
ค่าโทรศัพท์ ค่ากิน ถ้าซื้อข้าวนอกบ้าน ซื้ขนมนอกบ้าน ค่าน้ำมัน ค่าเสื้อผ้า ของใช้กระจุกกระจิก เราใช้จากเงินเดือนนั้น
พอเราเริ่มเข้าปีมี่2 เงินเก็บของเราก็ค่อนข้างร่อยหรอ ลงไปทุกที จนตอนนี้มันหมด ไม่มีสักบาท ต้องรอเงินเดือนออก ถึงจะได้กินได้ใช้ T___T
ตอนนี้เราเหมือนคนไม่มีอนาคต ไม่มีแม้เงินเก็บ เขาซื้อรถให้ เขาผ่อนให้ แต่เราไม่มีสิทธิ์สร้างเนื้อสร้างตัวได้เลย เพราะเงินที่เรากินใช้อยู่ทุกวันก็หมดแล้ว
เครียดมาก เครียดจนรู้สึกว่า นี่เขาบีบเรารึเปล่า
ตอนที่เขาบอกให้เราปิดร้านของเรา ซึ่งเป็นธุรกิจของเราเอง เขาบอกว่า"มันไม่รวย"
แต่ตอนนี้ทำไมเรารั้สึกว่าเราลำบากกว่าตอนนั้นเยอะ ตอนนี้เครียดมาก ที่บ้านไม่มีใครคุยเรื่องนี้
เราเองไม่กล้าคุย สาเหตุที่ไม่กล้าคุย เราไม่รุ้จะบอกยังงัย ตอนนี้เราคิดจะไปทำธุรกิจเริ่มใหม่ เงินทุนก้อไม่มี เหมือนเขาตัดปีก ตัดขาทุกทางเพื่อให้เราอยู่
ใครเจอปัญหาแบบนี้บ้าง มาแชร์หน่อย
เราควรทำอย่างไร
ถ้าเราคุย เราไม่อยากให้พ่อแม่เครียด แต่ตัวเราเองก็ทนสภาพนี้ไม่ได้
ตอนนี้ใช้ชีวืตไปวันๆ ไม่มีอนาคต เลย หมดไฟ หมดกำลังใจทุกอย่าง ไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหน เราเองก็อายุ32แล้ว อยากมีอะไรเป็นของเราจริงๆ ที่ไม่ต้องรับเงินเดือนเขา แต่มันออกไปไม่ได้ ตะงก้อไม่มี พูดคุยให้เขาเปลี่ยนก็ยาก เรารวรทำอย่างไร
ทำอย่างไรดี ทำงานที่บ้าน ไม่มีเงินเก็บ เหมือนไม่มีอนาคต TT
ขอเกริ่นก่อนนิดนึง
เรามีธุรกิจเป็นของตัวเอง พอมีพอใช้ เงินเหลือเก็บ 2-3 แสนบาท
อยากซื้ออะไรก็ซื้อได้ อยากไปเที่ยวไหนก็มีเงินไป
ใช้ชีวิตแบบสบายๆ ไม่ลำบาก ธุรกิจไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมาย แต่ไม่ได้อยู่แบบอัตคัตแบบตอนนี้
เนื่องด้วยที่บ้านเรามีธุรกิจอยู่แล้ว ซึ่งเป็นธุรกิจไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมาย พ่อกับแม่ ท่านอายุเยอะขึ้นเรื่อยๆ ท่านเลยบอกให้เรามาอยู่ที่ร้าน ทำงาน เพื่อสานต่อธุรกิจที่พ่อแม่ทำไว้ ด้วยความเป็นลุก เราเลยตัดสินใจปิดร้านธุรกิจของเรา เพื่อมาช่วยที่บ้าน
ปีแรก เราได้รับเงินเดือนแค่ 5 พัน ซึ่งถามว่าน้อยหรือไม่ มันน้อยมากสำหรับจบปริญญาตรี แต่เราคิดแค่ว่า เรามาช่วยพ่อแม่ เราเป็นลุก
ณ ตอนนั้นยังพอมีเงินเก็บอยู่ราวๆ2-3แสนบาท จากการทำธุรกิจของตัวเอง อยู่ไปปีที่2 พ่อกับแม่ ขึ้นเงินเดือนให้เดือนละ 1 หมื่นบาท
ขอชี้แจงรายละเอียดนิดนึงนะ
เราได้รับเงินเป็น2 งวด คือ ครึ่งเดือนรับ 5,000 และไปรับอีก 5,000บาท ตอนสิ้นเดือนอีกที
จำนวนเงิน 10,000 บาทนี้ เราเก็บ5,000 ไว้จ่ายบัตรเครดิตของเรา ซึ่งอันนี้ไม่ทีปัญหาอยู่แล้วเพราะเราคำนวณมา
สรปุเราจะมีเงินใช้แค่5พัน เราไม่สามารถเบิกค่าน้ำมัน หรือค่าใดใดได้
เราใช้จ่ายทุกอย่างด้วยตัวเอง ทุกอย่างที่ซื้อ คือ เงินเดือนที่เราได้รับ ค่าหมอไปหาหลักพัน เราก็จ่าย เวลาเราไปเที่ยว เราใช้จ่ายด้วยเงินเดือนที่ให้มา
ค่าโทรศัพท์ ค่ากิน ถ้าซื้อข้าวนอกบ้าน ซื้ขนมนอกบ้าน ค่าน้ำมัน ค่าเสื้อผ้า ของใช้กระจุกกระจิก เราใช้จากเงินเดือนนั้น
พอเราเริ่มเข้าปีมี่2 เงินเก็บของเราก็ค่อนข้างร่อยหรอ ลงไปทุกที จนตอนนี้มันหมด ไม่มีสักบาท ต้องรอเงินเดือนออก ถึงจะได้กินได้ใช้ T___T
ตอนนี้เราเหมือนคนไม่มีอนาคต ไม่มีแม้เงินเก็บ เขาซื้อรถให้ เขาผ่อนให้ แต่เราไม่มีสิทธิ์สร้างเนื้อสร้างตัวได้เลย เพราะเงินที่เรากินใช้อยู่ทุกวันก็หมดแล้ว
เครียดมาก เครียดจนรู้สึกว่า นี่เขาบีบเรารึเปล่า
ตอนที่เขาบอกให้เราปิดร้านของเรา ซึ่งเป็นธุรกิจของเราเอง เขาบอกว่า"มันไม่รวย"
แต่ตอนนี้ทำไมเรารั้สึกว่าเราลำบากกว่าตอนนั้นเยอะ ตอนนี้เครียดมาก ที่บ้านไม่มีใครคุยเรื่องนี้
เราเองไม่กล้าคุย สาเหตุที่ไม่กล้าคุย เราไม่รุ้จะบอกยังงัย ตอนนี้เราคิดจะไปทำธุรกิจเริ่มใหม่ เงินทุนก้อไม่มี เหมือนเขาตัดปีก ตัดขาทุกทางเพื่อให้เราอยู่
ใครเจอปัญหาแบบนี้บ้าง มาแชร์หน่อย
เราควรทำอย่างไร
ถ้าเราคุย เราไม่อยากให้พ่อแม่เครียด แต่ตัวเราเองก็ทนสภาพนี้ไม่ได้
ตอนนี้ใช้ชีวืตไปวันๆ ไม่มีอนาคต เลย หมดไฟ หมดกำลังใจทุกอย่าง ไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหน เราเองก็อายุ32แล้ว อยากมีอะไรเป็นของเราจริงๆ ที่ไม่ต้องรับเงินเดือนเขา แต่มันออกไปไม่ได้ ตะงก้อไม่มี พูดคุยให้เขาเปลี่ยนก็ยาก เรารวรทำอย่างไร